بررسی تاثیر خشک یا مرطوب بودن مینا بعد از اچینگ بر میزان استحکام باند کششی کامپوزیت رزین ها پس از کاربردSingle bond در تکنیک توتال اچ

زمینه و هدف: امروزه استفاده از ترمیم‌های همرنگ دندان به دلیل تأمین زیبایی گسترش چشمگیری یافته است. جهت رسیدن به یک ترمیم کامپوزیتی موفق، به دست آوردن یک باندینگ مناسب با ریزنشت پایین ضروری است. یکی از عوامل مهم برای رسیدن به این هدف ارتباط نزدیک باندینگ و بافت دندانی است که این امر نیز به نوبه‌ی خود به عوامل متعددی ارتباط دارد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر خشک و یا مرطوب بودن مینا بعد از اچینگ بر استحکام باند کششی رزین‌های کامپوزیتی پس از کاربرد Single bondدر تکنیک توتال اچ است. روش بررسی: در این مطالعه لابراتواری 40 دندان پره‌مولر به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. پس از پرداخت و اچ کردن سطح میانی باکال دندان‌ها، در یک گروه سطح کاملاً خشک شد و در گروه دیگر، آب سطح به وسیله ی یک گلوله پنبه گرفته شد. پس از قرار دادن باندینگ و کیور کردن، توده‌ای از کامپوزیت به ارتفاع 4 میلی‌متر به صورت لایه لایه قرار داده شد. در نهایت دندان‌ها در بلوک‌های مکعبی به گونه ای که بتوان از سمت لینگوال در جایگاه قرارگیری دستگاه قرار داد، مانت شدند. بعد از انجام این مراحل نمونه‌ها در دستگاه UTM با سرعت mm/min 5/0تحت کشش قرار گرفتند. سطح شکست برای مشخص شدن نوع و محل شکست مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج بدست آمده توسط آنالیزهای آماری FISHER’S Exact و T-TEST بررسی شد. یافته ها: یافته‌های این مطالعه نشان داد، اگرچه میانگین استحکام باند نمونه‌هایی که سطوح مینایی پس از اچ کردن خشک شده‌اند، بیشتر از میانگین استحکام باند نمونه‌های مرطوب است، اما این دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان نمی‌دهند. نوع شکست نیز در این دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی‌دار در این دو گروه و همچنین با توجه به این مساله که وجود اندکی رطوبت برای ایجاد لایه هیبرید و باند قوی تر با عاج ضروری است، لذا به نظر می‌رسد باقی گذاشتن مقداری رطوبت در سطح مینا به همان اندازه‌ای که در عاج وجود دارد، تداخلی با استحکام باند در مینا نداشته و قدرت باند مطلوبی را ایجاد می‌کند.